IKOS - DE ORGANISATIE
Het IKOS werkt als organisatie namens en voor kerken en protestants-christelijke groeperingen (hierna samenvattend aangeduid als ‘kerken'). Van groot belang is daarom een goed contact met alle verschillende kerken. Zij zijn uiteindelijk de opdrachtgever voor het IKOS. Zo is het IKOS de uitvoerder van de taak die tot de eigen verantwoordelijkheid van de kerken behoort. Een onderdeel van de bijdrage van de kerken is de financiële bijdrage. Maar hun eigenlijke verantwoordelijkheid is veel breder.
Kerk en IKOS zijn op elkaar aangewezen. Om daar een goede invulling aan te geven behoort het IKOS de kerken zorgvuldig te informeren. Waar goede informatie is mag worden verwacht dat de kerken hun eigen verantwoordelijkheid voor dit onderwijs zullen nemen.
Het IKOS is een stichting, met een centraal bestuur en in het verleden een aantal regionale commissies.
Het dagelijks bestuur onderhoudt de contacten met de burgerlijke gemeente en de andere organisaties ( HVO - humanistisch vormingsonderwijs en SPIOR - islamitisch godsdienstonderwijs).
Het eigen gezicht van IKOS Rotterdam
Het IKOS is in Nederland een organisatie die zéér breed kerkelijk gedragen wordt. In onze eigen organisatie zien we dat ook terug. Hele verschillende soorten van kerken en evangelische groeperingen dragen hun steentje bij. Rechtzinnig, vrijzinnig, evangelisch enz.. We zien dat ook terug in de leerkrachten.
Het eerste gevaar dat deze bijzondere eenheid bedreigt is dat we elkaar in deze verscheidenheid niet zouden weten te waarderen en respecteren. Een tweede gevaar is dat de organisatie uiteindelijk een eenzijdige kleur krijgt.
Een ander kenmerk van het IKOS is dat zij werkt in een multiculturele en multi-religieuze samenleving. Dat betekent dat we ook in ons onderwijs ons moeten bezinnen op andere religies en op het humanisme. De wens om daarover met elkaar te praten leeft al enkele jaren, maar het lukte steeds niet om daar tijd voor te vinden. Het is te hopen dat we daar een eigen wijze invulling voor kunnen vinden. Juist daarin zal echter de benadering en waardering uiteenlopen. Zullen we elkaar kunnen respecteren en waarderen? Of moeten we dan eerst maar beginnen met elkaar zeer zorgvuldig gehoor te geven?